AMASYA PROTOKOLLERİ (AMASYA ANTLAŞMASI), Millî Mücadele önderi Mustafa Kemal Paşa ile İstanbul Hükûmeti adına Osmanlı Bahriye Nâzırı Salih Paşa arasında Amasya’da yapılan antlaşma sonrası kabul edilen üçü açık, ikisi gizli beş protokol (20-22 Ekim 1919). Açık Protokollerden ilki, Salih Paşa’nın önerilerini kapsamakta olup “İttihatçılık fikrinin ülke için zararlı sayılması ve bundan kaçınılması; dışardan hükûmet işlerine karışılmaması; seçimlerin hiçbir müdahale olmaksızın serbestçe yapılması; coşkulu gösteri ve mitinglerden kaçınılması; hükûmetin leh ve aleyhinde yazı yazılmaması; askerlerin politikadan uzak durması” hükümlerini içeriyordu. Uzun tartışmalardan sonra kabul edilen İkinci Protokol, Misak-ı Millî sınırları için ortak çalışılması; işgal altındaki Kilikya ve Aydın’ın anavatandan kopmasına engel olunması; Edirne ve Meriç boylarının kesinlikle bırakılmaması; gayrimüslim unsurlara, bağımsızlığımızı zedeleyecek ayrıcalıklar verilmemesi; Türkiye’ye yatırım yapacak devletlere hiçbir kapitülasyon hakkının tanınmaması; Sivas Kongresi kararlarının İstanbul Hükûmetince tanınması; Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti’nin İstanbul Hükûmetince tanınması; Meclis-i Mebusan’ın Anadolu’da, hükûmetin uygun göreceği bir yerde toplanması (sonradan reddedildi) hükümlerini; Üçüncü Protokol ise, toplanacak mecliste yer alacak İttihatçılarla ilgili olup kanunlara göre suç işlemiş sayılan İttihatçıların seçtirilmemesi için çaba gösterileceğine ilişkin hükümler içeriyordu.